1948 yılından bu yana yurtlarından edilen Filistinliler bölge ülkelere iltica etmek zorunda kaldılar. Filistinli mültecilere “vatandaşlık” hakkı tanınmamakta ve Lübnan’da yaşayan” özel bir yabancı grup olarak değerlendirilmektedirler.

Lübnan’da UNRWA’ya kayıtlı toplam 475.075 Filistinli mülteci bulunmaktadır. Bunların %45’i aşırı kalabalık, işsizlik ve yoksulluk seviyesinin son derece yüksek olduğu, barınma şartları çok kötü olan 12 kampta yaşamaktadır.

Lübnan’daki Filistinliler iş, sağlık, eğitim gibi alanlarda birçok haktan mahrum edilmekle beraber 70 iş kolunda çalışmaları da yasaklanmıştır.

Özellikle 2011 sonrasında 1 milyondan fazla Suriyeli mültecinin bölgeye gelmesiyle Filistinlilerin yaşam koşulları daha da ağırlaşmıştır. Filistinli mülteciler arasında işsizlik oranı %56’ya çıkarken yoksulluk oranı %65’i bulmuştur.

Derme çatma barakalarda yaşayan Filistinli mülteciler ayrıca kamunun sağlık hizmetlerinden faydalanamadıkları için uluslararası sivil toplum örgütlerinin yardımlarına muhtaç durumdadır. Fakat aşırı kalabalık alanlar, hijyenik koşulların tesis edilememesi, altyapı yetersizliği, gıda ve temiz içme suyuna erişimin olmaması gibi sebeplerle Filistinliler arasında ciddi sağlık problemleri yaşanmaktadır.

Çocukların hem eğitim altyapısının yetersizliği hem de ailelerinin maddi yetersizlikleri sebebiyle çalışmak zorunda kalmaları da eğitime devamlılık oranını düşürmektedir.

Bu bağlamda hem mültecilerin temel ihtiyaçlarına öncelik verilmesi hem de kalkınmalarını sağlayacak uzun vadeli projelerin hayata geçirilmesi gerekmektedir.

2020 yılında Lübnan’da meydana gelen büyük patlama ile birlikte yaşanan büyük ekonomik kriz ile birlikte ekmek, gıda ürünleri, ilaç ve yakıt gibi temel ihtiyaç maddelerinde yüzde dört yüze varan bir fiyat artışı yaşandı. Özellikle mültecilerin alım gücü ciddi oranda düşmüş durumda. Mülteciler sadece dışarıdan gelecek yardımlar ile yaşamlarını sürdürmeye çalışıyorlar.